آب ها غرق شده بودند / نادر احمدی شاعر افغان

اولین زنی که مرا بوسید

لب های تو بود

و پوستم را

بدون هیچ پیراهنی

گاز گرفت

صدا

نه از در می آمد

نه از دیوار

صدا همان تختخوابی ست

که خاورمیانه را میان بازوانمان جا داده بود

و ملافه ها را

بر شعله های تن می دواند

بگذار!

آن دهان

اولین تجربه ی رفتن یک مرد به دریا باشد

آب ها غرق شده بودند

نگفتی

ماهی ها

به کدام اقیانوس باید می گریختند؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *